เขียนไว้ดีมาก ต้นทุนชีวิตคนเรา..ไม่เคยเท่ากัน (อ่านไว้เตือนสติ)
คนเราเกิดมา ต้นทุนชีวิตไม่เท่ากัน แต่ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะต้องยอมแพ้ เกิดมามีน้อยกว่าคนอื่น ยิ่งต้องสู้มากกว่าเขา แต่ไม่ใช่ว่าจะมีเหมือนเขาไม่ได้
อย่าเอาความลำบากมากดทับตัวเองไม่ให้พัฒนาไปไหน แต่จงใช้มันเป็นแรงผลักดันให้เราไปได้ไกลกว่าเดิม บางคนมีมาก ไม่ต้องพยายามอะไรก็ได้สิ่งที่อยากได้มาง่ายๆจนเคยชิน พอนานๆไป
ก็ไม่มีความพยายามที่จะทำอะไร สุดท้ายก็หยุดอยู่กับที่ แต่กลับกันบางคนที่เกิดมาต้นทุนติดลบ อยากได้อะไรต้องพยายามเองมาโดยตลอด ทำให้เขาเป็นนักสู้อย่างเต็มตัว เมื่อต้องเจอกับอุปสรรคยากๆ เขาก็ยังสู้ไม่ถอย สุดท้ายเขาก็ผ่านมันมาได้
นี่แหละ ถึงเรียกว่า ต้นทุนชีวิตที่ต่างกัน ไม่ใช่ตัวตัดสินว่าใครจะไปได้ไกลกว่ากัน เพราะสุดท้ายแล้วก็ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะใช้ต้นทุนที่มีมาใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างไร ต้นทุนไม่เท่าคนอื่น ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะวิ่งเข้าเส้ยชัยไม่ได้
คุณยายคนหนึ่งไปหา ห ม อ ที่โรงพยาบาล เมื่อตรวจเสร็จแล้ว จึงได้เดินมานั่งรอที่หน้าห้องการเงิน สักพักคุณยายก็ได้ยินชื่อเรียกของตัวเองเพื่อให้ไปจ่ายเงิน ก่อนรับยา ค่าใช้จ่ายทั้งหมด 200 บาท
แต่คุณยายหยิบเงินออกมามีแค่ 50 บาท ชายหนุ่มคนหนึ่งเห็นคุณยายยืนอยู่นาน จึงได้เดินเข้าไถามว่าเกิดอะไรขึ้น คุณยายจึงบอกว่ามีเงินไม่พอจ่าย ชายหนุ่มจึงอาสาจ่ายส่วนที่เหลือให้คุณยาย
จากนั้นก็ได้พาคุณยายมานั่งรอเรียกรับยา ในระหว่างนั้นชายหนุ่มจึงได้ถามคุณยาย
ชายหนุ่มถามว่า “คุณยายมากับใครครับ ทำไมถึงมารอหน้าห้องจ่ายเงินคนเเดียว ลูกหลานไปไหน”
คุณยายจึงตอบไปว่า “ยายไม่ได้มากับลูกหลายหรอก ยายติดรถคนแถวบ้านมาหน่ะ เขาจะมาโรงพยาบาลพอดี ยายเลยขอมาด้วย เพราะยายไม่มีเงินค่ารถมาเอง”
ชายหนุ่มจึงได้ถามต่อว่า “แล้วคุณยายได้กินข้าวหรือยังครับ นี่ก็บ่ายกว่าแล้ว” คุณยายส่ายหน้า สีหน้าเศร้าสร้อย “เดี๋ยวยายจะกลับไปกินที่บ้านหน่ะ เพราะยายไม่มีเงินซื้อข้าวกินหรอก”
ชายหนุ่มจึงได้พาคุณยายไปกินข้าว คุณยายได้แต่ขอบคุณนับครั้งไม่ถ้วน “ขอบคุณพ่อหนุ่มมากเลยนะ ที่ช่วยจ่ายค่ายา และยังซื้อข้าวให้กินอีก
ลูกหลานก็ไม่เคยจะดูแล มีแต่จะเอาเงินอย่างเดียวเลย วันนี้ยายเพิ่งได้เงินคนชรา มันก็มาเอาไปหมด ยายเลยเหลือติดกระเป๋ามา 50 บาทนั่นแหละ แต่ก็ยังไม่พอจ่ายอยู่ดี”
เรื่องที่เล่าไปนั้น แสดงให้เห็นว่า พ่อแม่ไม่ได้มีให้ทั้งหมด แต่ท่านก็ให้ทั้งหมดที่ท่านมีกับลูกๆหลานๆ ที่จะให้ได้ แต่เราต้องกำหนดชีวิตตัวเองว่าจะพาชีวิตเดินไปทางไหน
ดีขึ้นหรือว่า แ ย่ ลง ก็อยู่ที่ตัวเราตัดสินใจ อย่าไปโกรธพ่อแม่ที่ให้เราได้เท่านี้ เพราะที่ท่านให้คือทั้งหมดที่ท่านมี
ต้นทุนไม่เท่ากัน มันพออ้างได้
แต่ความพยายามไม่เท่ากัน มันอ้างไม่ได้
ที่มา : b i t c o r e t e c h