เรื่องเล่าสอนใจ ชายชาวจีนหาบน้ำกลับบ้านทุกวันด้วยถังน้ำแตก1 ใบและดี 1 ใบ
หลายคนอาจจะเคยอ่านมาแล้ว เพราะเป็นเรื่องเล่าที่ใครสักคนหนึ่งได้เคยเขียนเอาไว้เป็นปรัชญาชีวิต ปริญญาชีวิตเห็นว่าดี จึงนำมาแบ่งปันให้ค่ะ อาจจะมีการเรียบเรียงใหม่เล็กน้อย หวังว่าเพื่อนๆ น่าจะชอบนะคะ
“ชายจีนคนหนึ่ง ” แบกถังน้ำสองใบไว้บนบ่าเพื่อไปตักน้ำที่ริมธาร ถังน้ำใบหนึ่งมีรอย แ ต ก ในขณะที่อีกใบหนึ่ง ไร้รอยตำหนิ และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง แต่ด้วยระยะทางอัน ย า วไกล จากลำธารกลับสู่บ้าน จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอย แ ต ก เหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นเวลา 2 ปีเต็มที่คนตักน้ำสามารถตักน้ำกลับมาบ้านได้หนึ่งถังครึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิ จะรู้สึกภาคภูมิใจในผล งานเป็นอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอย แ ต ก ก็รู้สึกอับ อ า ย ต่อความบกพร่องของตัวเอง
มันรู้สึกโศก เ ศ ร้ า กับการที่มันสามารถทำหน้าที่ ได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมา หลังจากเวลา 2 ปี ที่ถังน้ำที่มีรอย แ ต ก มองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น วันหนึ่งที่ข้างลำธาร มันบอกกับคนตักน้ำว่า
มันรู้สึกอับ อ า ย ตัวเองเป็นเพราะรอย แ ต ก ที่ด้านข้างของตัวข้า ทำให้น้ำที่อยู่ข้างใน ไหลออกมาตลอดเส้นทางที่กลับไปยังบ้านของเขา คนตักน้ำบอกมันว่า
“เจ้าเคยสังเกตหรือไม่ว่า มีดอกไม้เบ่งบานอยู่ตลอดเส้นทางในด้านของเจ้า แต่กลับ ไม่มีดอกไม้อยู่เลยในอีกด้านหนึ่ง”
“เพราะข้ารู้ว่าเจ้ามีรอย แ ต ก อยู่ ข้าจึงได้หว่านเมล็ด พั น ธุ์ดอกไม้ลงข้างทางเดินด้านของเจ้า และทุกวันที่เราเดินกลับ . เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเมล็ด พั น ธุ์ เหล่านั้นเป็นเวลา 2 ปี ที่ข้าสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวย ๆ เหล่านั้นกลับมาแต่งโต๊ะกินข้าว ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้า แบบนี้แล้ว . เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้ได้”
คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แต่รอยตำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจ และกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้ สิ่งที่ต้องทำ ก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น และ มองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง
น้ำทั้งมหาสมุทร ก็จมเรือลำน้อยไม่ได้ ถ้าไม่ปล่อยให้มัน ไหลเข้ามาภายใน เรื่องร้ายๆในชีวิต ก็ทำร้ายคุณไม่ได้ ถ้าไม่ปล่อยให้มัน ไหลเข้ามาในใจคุณ
ขอบคุณที่มาจากใครสักครหนึ่ง, ขอบคุณรูปภาพประกอบจาก winnews และ google
ทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้มีค่าเท่ากัน ไม่ว่าจะเกิดมาในฐานะแบบไหน ร่างกายสมบูรณ์หรือไม่ เชื้อชาติ ศาสนา ภูมิลำเนา ทุกคนมีค่าเท่ากันหมด โดยที่เรามักเข้าใจผิดว่าเราตีคุณค่าของตัวเองจากผู้อื่น
จำไว้ว่าการกระทำ ปฏิกิริ ย า หรือการแสดงออกของคนอื่น ไม่ใช่สิ่งที่จะมาบ่งชี้คุณค่าในตัวเราแม้แต่น้อย เรารับเอาการกระทำ ปฏิกิริ ย า หรือการแสดงออกของคนอื่น แล้วมาตีความให้ค่ากับตัวเองทั้งนั้น
เรียบเรียงโดย ปริญญาชีวิต