“น้ำลืมอดีต หรือน้ำวิเศษ” เรื่องที่สอนใจ ให้ข้อคิดได้ดีเสมอ..
สำหรับหญิงสาว ที่ต้องการลืมอดีต ที่แสนลำบากใจ ที่ไม่อย ากจำ..
เรื่องมีอยู่ว่า.. หญิงสาวคนนี้ เธอมีอดีตที่ไม่อย ากจำ มันเล วร้า ยมาก เธอจึงอย ากที่
จะลบมัน ออกจากความทรงจำ แต่จะทำยังไง ก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้เลย
มันเลยทำให้ชีวิตของเธอ ระท มทุ กข์อยู่เรื่อยไป เพราะแม้ปัจจุบัน เธอจะมีชีวิต
ที่ดีขึ้น กว่าเมื่อก่อนแล้ว แต่ถ้าวันใดเหตุการณ์ในอดีต มันย้อนไปนึกถึงทีไร
เมื่อนั้นก็ทำให้ต้องปว ดร้ าว “อดีตที่ผ่านมามันเสมือนรอยด่างพร้อย
ถ้าสามารถลบอดีตที่แสนขื่ นข มไปได้ ให้เหมือนกับว่า ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
มันคงจะดีมาก และชีวิตเราเอง คงจะมีความสุขไม่ใช่น้อยเลยล่ะ”
ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่ มแล้วลืมอดีตไปได้ เหมือนดั่งในนิทาน คงจะดีไม่ใช่น้อย
และตอนนั้น เพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้า เขาจึงได้พูดกับหญิงสาวว่า..
“ฉันเคยได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา ท่านช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ย าก
ได้ทุกเรื่องเลยนะ ท่านอาจจะมีน้ำ ลบอดีตเหมือนดังที่เธอพูดก็ได้นะ
ลองเดินทางไปให้ ท่านนักพรตช่วยเหลือดูนะ”
และดังนั้น หญิงสาวไม่รอช้า เธอจึงรีบตัดสินใจ ออกเดินทางไปนักพรคปริศน า
เมื่อหญิงสาวมาถึง จึงเอ่ย.. “ขอประทานโท ษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ย เซียง อยู่หรือไม่”
นักพรต ข้าเองนี่แหละ มีเรื่องเดื อดเนื้ อร้อนใจอะไรหรือ ท่านถามด้วยความเมตตา
หญิงสาว “คารวะท่าน นักพรต พอดี มีเรื่องทุ กข์ใจจากเมื่ออดีตอันแสนเล วร้า ย
ที่ได้พานพบมา พย าย ามลืมเลือนเท่าไหร่ ก็ไม่อาจลืมได้เลย”
นักพรต “แม้จะเป็นอดีตที่เล วร้า ยไปแล้ว แต่มันผ่านมาแล้ว
เหตุใด จึงยังทำให้ทุกข์ใจได้อีกล่ะ”
หญิงสาว นั่นเพราะอดีต มันเป็นเหมือนรอยด่ างพร้ อ ยที่คอยย้ำเตือน
ให้นึกถึงแต่ เหตุการณ์เก่าๆ และแม้ปัจจุบันชีวิตจะดีเพียงใด แต่พอนึกว่า
เคยมีอดีต ที่เล วร้ า ยก็ทำให้ข้าน้อย ไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย”
และหลังจากนั้น หญิงสาวคนนี้ ก็คุกเข่าลง เอ่ยต่อไปว่า “ข้าทุกข์เหลือเกิน”
ท่านพอจะมีทางช่วยเหลือได้หรือไม่ นักพรต แม่นางเอ๋ย โปรดยืนขึ้น
แล้วเชิญตามข้ามาทางนี้ เฉิ นกุ้ยเซียง ให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ จากนั้นได้นำ
กาน้ำกับถ้วยใบนึงออกมา และในถ้วย ก็มีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
“แม่นางเอ๋ย เจ้าจงดื่ มน้ำในถ้วยนี้สิ”
หญิงสาว “นี่เป็น น้ำลืมอดีต หรือไม่”
นักพรต “จะเรียกเช่นนั้น มันก็ย่อมได้”
หญิงสาวก็หยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความดีใจ แต่พอน้ำในถ้วย สั มผั ส กับปาก
ของหญิงสาว ก็เป็นต้องรีบวางลงกับโต๊ะทันที เพราะน้ำ รสชาติมันเค็มมาก
หญิงสาวถาม.. ท่านเอาน้ำอะไรให้ข้าดื่ ม เหตุใดมันจึงมีรสชาติเค็มเช่นนี้..
นักพรต เราต้องขอโทษด้วย อย่างนั้น จะเติมน้ำเปล่าลงไปอีกสักหน่อยนะ
เพราะเผื่อรสชาติ มันจะดีขึ้น แม่นาง ดื่ มดูอีกที ว่ารสชาติดีขึ้นหรือไม่..
หญิงสาว “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พอกินได้ แต่มันก็ยังมีรสเค็ มอยู่”
นักพรต เอ่ยขึ้น ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่า ลงไปในถ้วยเพิ่มให้อีกนะ
หญิงสาว มันจืด แทบไม่หลงเหลือความเค็มแล้ว และทันใดนั้น หญิงสาวก็เข้าใจ
นักพรต อดีตที่แสนเล วร้า ย มันก็เปรียบเหมือนดั่งเกลือในน้ำนั่นแหละนะ
ที่มันมีรสเค็ม ทำให้ดื่ มกินได้ย าก แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ เข้าไป
มันก็เหมือนเราเติมน้ำเปล่า เข้าไปนั่นแหละ มันย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็ ม
ค่อยๆ จางลงไปได้ จนกลายเป็นน้ำ ที่เราสามารถดื่มกินได้เรื่อยๆ
แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ให้ตัวเอง เท่านี้
ก็จะทำให้อดีตที่แสนเล ว ร้า ย จางหายไปเอง แม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม
แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจให้เราได้ เพราะมันเจือจางไปแล้วนั่นเอง..